Sıcaklık gölgede 40 derece, nem oranı %90larda, rüzgar ise yıllık izin almış Balkanlara evine gitmiş esmiyor. Sarıyer sahilinde her zamanki kafemizde oturuyorum. Martıların bile sıcaktan gırtlakları kurumuş sesleri Detone Muammer gibi çıkmakta. Gücümü toparlayıp efsane garson Cihan’a sesleniyorum. Şşştt Çiko, ein Weihenstephaner bitte !
Normalde ‘3 çay, bir soda’ gibi basit bir siparişin bile bünyesinde mavi ekran etkisi yarattığı Çikonun bu Almanca siparişi proses edip masaya getirmesi sancılı ve bir o kadar da uzun bir sürece dönüşüyor. Damağım dilime yapıştığından haykıramıyorum…sarı leblebi gibi kavrulmama saniyeler kala masaya 0.5lt lik Weihenstephaner im yetişiyor. Hemen uzanıyorum bir yudum alıyorum … Yayık ayranı kıvamındaki köpüğünün arasından süzülen o enfes buğday birası bir itfaiye arabası gibi adeta, damağımı , gırtlağımı, ruhumu serinletip ebedi yolculuğunu yapacağı mideme doğru yol alıyor. Bardağı yerine koyuyorum ve ‘İşte Bundesliga bu ! ‘ derken…..alarm çalıyor…uyanıyorum. Belçika’dayım.. Dışarda yağmur. İş vakti 😦
Beerader.com 